Als mensen je aardig vinden, komt het nieuws vanzelf, placht A.J. Klei te zeggen. En Bert Klei wás aardig. Hij ging niet gebukt onder verheven opvattingen over de journalistiek. En het leven vatte Klei al even luchtig op. Hij legde dat leven vast in subtiele stukjes over kleine gebeurtenissen, in zacht ironische waarnemingen betrapte hij de alledaagsheid van ons bestaan. Tussen kerk en kroeg, tussen Concertgebouw en Albert Cuyp, tussen redactielokaal en het naaktstrand.
