Met Anagrammen van een blote keizer levert Tijl Nuyts een hoogst inventief poëziedebuut af. Is het wel mogelijk om oprecht te zijn? En wat is het verschil tussen het gevaar de dingen bij naam te noemen en het plezier de dingen bij naam te noemen? Mensen leren elkaar kennen dankzij de taal die ze spreken, maar die woorden zijn meteen ook gekleurd en onecht. Rond die eeuwige tegenstelling weeft Tijl Nuyts een web van wonderlijke figuren en verhalen. De gedichten voeren ons onder meer naar Malta en Al-Andalus, bruggen tussen Oost en West. Als inspiratiebronnen noemt Tijl Nuyts de Jarchas van Al-Andalus, Gerald Manley Hopkins, Laurence Sterne en eenvoudigweg de krant. Die invloeden zorgen er mee voor dat Anagrammen van een blote keizer de kunst van het heldere denken tot lyrische hoogten voert.
