Veel mensen zullen het verhaal van Anne Frank somber en deprimerend vinden en haar als symbool zien voor de miljoenen anderen die stierven in de Tweede Wereldoorlog. En daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in. Aan de andere kant doet het Anne tekort. Zij was namelijk geen somber persoon. Ja, ze kon somber zijn en verdrietig en aan diepgaande introspectie doen, maar ze was ook vrolijk, charismatisch, inspirerend en volkomen uniek. Vandaar dat dit toneelstuk niet alleen haar levensverhaal vertelt, maar ook haar innerlijke leven beeldend maakt. In dit toneelstuk komen in elke akte bedenksels voor, dat zijn meestal combinaties van Anne's eigen fictieve verhaaltjes en die van anderen, vanuit de boeken die ze las. Zo komen de wolf en de zeven geitjes langs, maar ook Zeus en Prometheus en Faust. Je kunt die bedenksels als aparte toneelstukjes zien binnen het grote toneelstuk. Als vrolijke noten tussen-door. Maar het zijn ook metaforen van het leven in het achterhuis. Beeldende vormen
