Anneke ligt in het gras. Haar wangetjes zijn zo rood als vuur en er staan twee dikke tranen in haar ogen... Ze steekt haar kleine vuistjes in de hoogte van boosheid. O, ze is zo boos. Ze is zo vreselijk boos. 'Lelijk beest...! Nare sik, kom hier!' Soms is de sik een lief, leuk sikje. Maar hij is jong en speels, en zo wild! Op een middag, loopt hij weg, het laantje uit. Anneke zal hem achterna gaan, en hem vinden. Maar Anneke is een beetje dom. Ze gaat zo vér. Helemaal het laantje uit en nog verder.
