Het onderzoek had tot doel bij te dragen aan een verbreding en verdieping van de kennis van bewoning en landschapsgebruik van het Maasdal in het pleistoceen en holoceen. Er werd een concentratie vuursteen aangetroffen uit het Mesolithicum tot en met het Midden Neolithicum, en keien, scherven en vuursteen ook uit de jongere perioden van de prehistorie. Uit de periode 950-1225 zijn verschillende gebouwplattegronden teruggevonden, mogelijk afkomstig van één erf tijdens twee fases. Bij een grote plattegrond wordt gedacht aan een horreum, gangria of tiendschuur. het duidt op de aanwezigheid van een heer of grootgrondbezitter en deel uitmaakte van een curtis (adelijk hoeve complex). Maar ook vóór 950 moet het terrein ook al bewoond zijn geweest, mogelijk door een smid Na 1225 werd het als akkerland gebruikt.
