Vijfde en laatste deel uit de Atelier-reeks, deze keer gewijd aan het storende, hallucinatorische, soms morbide maar altijd fascinerende oeuvre van Salvador Dalí. Hij had de allures van een grootmeester, inspireerde zich voor zijn snor op Velásquez’ Filips IV en ging gekleed als de meest extravagante dandy. Achter deze groteske façade schuilde echter een uitzonderlijk getalenteerd kunstenaar die schilderde met een meer dan fotografische accuratesse. Dalí’s opvallend kleine doeken lijken in vele opzichten op wat men ziet door het andere eind van een telescoop: illusoire landschappen, haarscherp en met vreemde perspectieven. Evenzo tonen zijn schilderijen het andere eind van het leven: storende, soms aanstootgevende beelden die uit een diep onderbewustzijn opborrelen, hallucinatorische voorstellingen van mensen en voorwerpen die hun materialiteit ingeruild hebben voor een liquide, vergankelijke toestand, nooit veraf van het pornografische of het
