Het religieuze leven in West-Europa maakt een ernstige crisis door. De traditionele kerken worden geconfronteerd met leegloop, de oude rituelen verliezen hun betekenis en theologieën die uitdrukking geven aan het traditionele geloof, worden ongeloofwaardig. Paradoxaal genoeg tast die crisis ook het areligieuze humanisme aan. Ofwel zullen religieuze en antireligieuze instellingen verdwijnen, ofwel zijn nieuwe fundamenten nodig om het authentieke en waardevolle van vroegere religieuze vormen te herontdekken en creatief voort te zetten. In zijn baanbrekend boek Atheïstische spiritualiteit uit 1998 stelt de filosoof Leo Apostel dat men daarvoor moet teruggaan naar de oorsprong van alle godsdiensten: de persoonlijke religieuze ervaring. Die komt het best tot uitdrukking in de geschriften van de mystici, die openstonden voor het totale zijn van het totale zijn. Dat deze inzichten nog steeds actueel zijn, blijkt uit deze derde ongewijzigde herdruk. Atheïstische spiritualiteit bundelt een
