Floris is een lieve jongen, maar toch is er iets mis mee. Hij heeft van die felle groene ogen waarmee hij Charlote aandachtig opneemt en als hij lacht, glippen zijn hoektanden over zijn onderlip heen. Tijdens een storm belandt Charlotte op het kasteel waar Floris woont met zijn vader, Baron Hiëronymus Bijt de derde, de spin Eefje en de kat Azazel. Charlotte staat stijf van de angst, maar toch blijft ze logeren. 's Nachts hoort ze het huilen van een mens in diepe wanhoop en vlak daarna het geluid van versplinterend hout. Daar komt nog bij het ritmische kloppen van een reuzenhart dat steeds opgewondener raakt en verder wordt Charlotte op het nippertje gered uit de klauwen van de valse Azazel. Maar ze overleeft het. En dan begint het pas. Door het verhaal van Charlotte en Floris heen weeft zich de zwarte draad van de vrouw die van het andere eind van de wereld komt en steeds dichter het kasteel nadert. Wat doet die vrouw in het verhaal? Waarom kan Baron Bijt geen mensen vinden om zijn in
