We kennen Henry Sepers vooral als prozaïst, maar daarnaast heeft hij altijd gedichten geschreven. Nu komt hij met Baaierd, een debuutbundel over mythevorming in de jeugd, maar ook over de onttovering die daar onherroepelijk op volgt. De dichter keert terug naar de chaos, het ongeordende begin waar nieuwe vormen uit kunnen ontstaan. Hij wil God bevrijden van dressuur, laat een meisje een engel neerschieten, en gaat op zoek naar resten zachtheid in een door Medusa versteende vrouw. Krijgt hij zo vat op het perpetuum mobile van het bestaan?
