In Baal, het eerste toneelstuk (1918) van de revolutionaire toneelschrijver Bertolt Brecht, dendert een jongeman door het leven; hij rukt zich letterlijk los van de moraal van zijn tijd. De jonge Baal feest, drinkt, geeft zich over aan zijn driften, houdt van mannen en van vrouwen, is dichter en anarchist. Baal speelt zich af in de duistere wereld van hoeren, nachtbrakers en gokkers. Een muzikale en poëtische blik in de onderwereld. Brecht schreef met dit stuk een heftige reactie op de burgerlijke moraal. De antiburgerlijke Baal zoekt op elk gebied de absolute vrijheid en hij sleurt anderen mee in zijn levenslust. In theorie verzet de omgeving zich tegen het losbandige gedrag van de jonge dichter, maar uiteindelijk laat iedereen zich verleiden door de tomeloze energie, de veranderdrift en het anarchistische levensgevoel van de held. De anderen laten zich bijna bewust mee de afgrond in sleuren omdat alleen Baal de bevrijding uit de verstikkende verburgerlijking lijkt te kunnen
