Bart Chabot is een ongrijpbaar fenomeen. De verwarring over wat hij is, houdt aan, en hij zal de laatste zijn daar helderheid over te verschaffen. Zonder twijfel is hij vanaf het eerste uur dichter. Gerrit Komrij wist er wel raad mee: ‘Menig dichter ziet zich geconfronteerd met zijn fragmentarische zelf, maar Chabot komt zichzelf tegen als een gedemonteerd kadaver.’ Bart Chabot blijft trouw aan zichzelf en aan zijn poëzie, ook in Bananenrepubliek beweegt hij soepel, zelfs naar gene zijde: vroeg in de middag voegde ik me bij mijn collega’s onder de groene zoden allen lagen keurig in het gelid, een regiment – ik had toch gezegd dat ik zo terug zou zijn – sprak ik hen toe – blijf rustig liggen want het is nog niet zover –
