Deze verhalen zijn voor het eerste gepubliceerd in 1911, maar geschreven vóór Timmermans' officiële debuut 'Schemeringen van de dood' (1910). Ze spelen zich af in Lier. De hoofdpersonen zijn begijntjes, eenvoudige, goedgelovige zielen. Psychologische tekening en intrige zijn van weinig belang. Het gaat vooral om de sfeer van ouderwetse, ongecompliceerde vroomheid. God en zijn engelen treden op, maar ook de duivel. En men gelooft nog in heksen. Begijntjes, die door jaloezie of hebzucht tot zonde vervallen, worden - soms gruwelijk - gestraft. Het boek is een mengsel van het idyllische en spookachtige, van realiteit, droom en visioen. Maar overal klinkt de gemoedelijke toon van de rasverteller Timmermans. Zijn stijl is beeldend, zijn taal Vlaams gekleurd.
