Buiten keken we elkaar alleen maar aan, we wisten het allebei. Iedere vezel in mijn lijf schreeuwde en toch voelde het op dat moment even goed. We hebben er echt alles aan gedaan, ons valt niks te verwijten, we zijn sterk geweest, we hebben het doorstaan. Nu even, hoe krom het ook klinkt, genieten van de rust. Een lege agenda, geen afspraken, geen verplichte vrijpartij, we kunnen nu een afspraak maken zonder mijn agenda te moeten checken. Maar dat ene woordje: "nooit", was niet wat wij wilden horen!
