Drie maanden na zijn terugkeer naar Engeland krijgt Christopher Burton, staande bij de balie van een hotel, het bericht dat zijn zoon zelfmoord heeft gepleegd. Het eerste wat Burton op dit gruwelijke moment door het hoofd schiet, is dat hij nu zijn vrouw moet verlaten. Maar waarom nu, na dertig jaar huwelijk? Waarom kan hij zich niet concentreren op zijn verdriet? Burton heeft zijn leven in Italië en zijn carrière als vooraanstaand journalist te danken aan zijn vrouw, die uit een zeer goede Italiaanse familie komt. Zij heeft zijn leven echter ook tot een hel gemaakt. Is hun zoon wellicht het slachtoffer geworden van de explosieve mengeling van liefde en haat die hun huwelijk is? Burton brengt uren door in wachtkamers, vertrekhallen, ziekenhuizen. Waarop hij wacht, waar hij echt naar op weg is, hij weet het niet. Maar zijn geest raast koortsachtig voort. Parks laat ons in Bestemming blikken in een geest die bruist van de tegenstellingen, die tegelijk romantisch en nietsontziend is,
