In 2007 stond Raboploegdirecteur Theo de Rooij in het oog van de orkaan tijdens de Tour de France. Wat het grootste succes ooit had moeten worden, draaide uit op een deceptie: hij moest gele truidrager Michael Rasmussen vier dagen voor de finish in Parijs uit de koers halen en ontslaan. Na de Tour trok hij voor zichzelf de conclusie dat hij als verantwoordelijke geen andere keuze had dan op te stappen.In juni 2008 brak hij na een val tijdens een trainingsritje met zijn zoon Paul zijn rechterheup en sleutelbeen. De Tour volgde hij vanuit een rolstoel. Tijdens deze periode van gedwongen inactiviteit zette hij de meest bijzondere ervaringen van zijn zevenentwintig jarige wielerloopbaan op papier. Dat resulteerde in een boeiend en afwisselend boek. Hij schrijft met passie en plezier over zijn ervaringen als jonge wielrenner, het woelige leven als professional en schetst een beeld van zijn werk als verantwoordelijk directeur en ploegleider van de grote wielerploegen waarvoor hij gewerkt
