'Blauwbaardje in wonderland en andere grimmige sprookjes voor verdorven kinderen' het woordje 'grimmig van deze titel heeft twee betekenissen. Het zegt iets over hoe relativerend de auteur Boon tegen ideologieën aankijkt, maar het is ook een allusie op de sprookjes van Grimm. Als postmodernist avant la lettre transformeert hij die sprookjes door freudiaanse, erotiserende elementen, en door toevoeging van triviale kitsch. We herkennen flarden uit b.v. Doornroosje en Roodkapje
