Sir Thomas Beecham merkte eens op: De Britse muziek is in een staat van eeuwigdurende belofte. Je zou bijna kunnen zeggen dat om een langdurende promesse gaat. Aan de hand van een persoonlijk overzicht van bijna duizend jaar muziek op de Britse eilanden, van Sint Godric tot Thomas Adès, geeft Leo Samama een beeld van de Contenance Angloise, het voorkomen van de Engelse muziek. En daarbij staat Engeland voor Groot-Brittannië, voor de eilanden die zich zo graag afgezonderd lijken te hebben van het Europese continent. Overigens zal uit het verhaal van Samama blijken dat Engeland bepaald niet van de buitenwereld was afgesloten. Van een artistiek isolement is vrijwel nooit sprake geweest. De befaamde (apocriefe) krantenkop: Fog in Channel: the Continent isolated moet dan ook letterlijk slechts bij wijze van spreken worden opgevat en onderstreept eerder een zeker wishful thinking van Engelsen die genoten van hun bepaald zelfzuchtige splendid isolation dan de realiteit
