Er was maar één einde denkbaar als ik zo doorging: de dood.Voor die keus stond ik dus: doorgaan of stoppen. Dood of leven. Ik weet nog dat ik naar de Sint-Janskathedraal ben gegaan. Volgens mij heb ik toen ook gejankt. Ik was ten einde raad. Misschien heeft het zover moeten komen. Want eindelijk zag ik in dat ik het in mijn eentje niet zou redden. Ik had professionele hulp nodig. Zou alles moeten doorstaan. Het zwaarste afkickprogramma. Met minder zou het mij niet lukken. De weg van de meeste weerstand.
