De auteur speurt naar de oorzaken van de obsessie voor schoonheid en schaamte op de Nederlands Caribische eilanden. Menselijke relaties zijn door nijd aangetast. Hierdoor is er een verzetscultuur gegroeid, waarin 'daders' en 'slachtoffers' elkaar in een pathetische omhelzing vast houden. Dit leidt tot ernstige stagnatie van de samenleving. Daarnaast bestaat er een onwerkelijke fascinatie voor de schoonheid van de omgeving. Hij geeft wel een aanzet tot een oplossing en dit is het menselijk vermogen tot tolerantie. Zijn idee van verdraagzaamheid is echter een andere dan waaraan men doorgaans gewend is.
