Mijn eerste slachtoffer heb ik vermoord met een portie ketchup. Ik was zes en het slachtoffer in kwestie was eenentachtig. Een tante, aan moeders kant. Tante Céline. Met deze regels begint een intrigerende reis naar het brein van een ogenschijnlijk doodnormale man met een hoogst merkwaardig tijdverdrijf. Het is het begin van een achtbaan van persoonlijke ontboezemingen, dromen en twijfels. Van anekdotes, confidenties, details en beschrijvingen die je naar de keel grijpen en beangstigen. Die je gekluisterd houden tussen rilling en glimlach. Tussen afgrijzen en mededogen. Confidenties van een seriemoordenaar is ook een vademecum voor het plegen van de perfecte moord. Althans voor die ene man in het bijzonder. Die ene man die beter wil doen dan al zijn illustere voorgangers.
