Hangend over een grote tafel en bevangen door een grimmige eenzaamheid bestudeert een vrouw de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach. Ze doet dat met de rug naar de toekomst, de blik gericht op wat geweest is. Soms staat ze op om plaats te nemen aan de vleugel en een variatie te spelen. Maar de pianostudie lijkt allereerst een verdovend middel.Langzaam maar zeker, variatie voor variatie, ontvouwt zich het landschap van haar verleden zoals de vrouw dat voor zich ziet. Beelden van een gezin. Momenten van geluk en pijn, vrolijkheid en razernij, onbekommerdheid en zorg wisselen elkaar in snel tempo af. Maar onder al dat onvermijdelijke existeren resoneert iets: eerst nog ternauwernood waarneembaar dringt zich gaandeweg een verontrustende ondertoon aan ons op. Een onstuitbare melodie, als een aanzwellend noodlot dat alles overstemt.Anna Enquist is een van de bekendste schrijvers in de hedendaagse Nederlandse literatuur. Haar vorige roman, De thuiskomst, kwam op de shortlist van de
