In een aangrijpende monoloog blikt Cornelia (ca. 193-ca. 109 v. Chr.), dochter van Scipio Africanus, de overwinnaar van Carthago, terug op haar leven en dat van haar zonen Tiberius en Gaius. Zij gingen de boeken in als de Gracchen en waren de revolutionairen van hun tijd. Op jonge leeftijd trouwt Cornelia met de vijfentwintig jaar oudere Tiberius Sempronius Gracchus, een van de machtigste mannen die de Romeinse Republiek heeft gekend. Na een huwelijk van vijfentwintig jaar verliest Cornelia haar man, maar ze zal oud worden als een van de meest invloedrijke vrouwen van haar tijd. Tijdens haar leven raakt de Romeinse Republiek in een crisis. Sociale onrust, intriges, verraad, omkopingen en schandalen beheersen het dagelijks leven. De Gracchen proberen de Republiek te redden met de verdeling van land als inzet van de politieke strijd. Tiberius wordt beschuldigd van tirannie en onder de ogen van zijn moeder doodgeknuppeld. Negen jaar later zet zijn broer Gaius de strijd voort. Ook hij
