Marius van Dokkum prikt door onze werkelijkheid heen. Opzij, opzij, opzij, we hebben ongelofelijke haast. Mensen houden de schijn op, maar die vlieger gaat niet op. We kunnen ons wel mooier voordoen, maar bij Marius staan we in ons hemd. Maar niet beschaamd. Want hij staat naast ons en met zijn ontwapenende glimlach zegt hij tegen ons allemaal: "Hé joh, doe effe normaal!" We kijken hem aan en wie dan goed oplet ziet, dat hij knipoogt, knipoogt naar ons allemaal, knipoogt naar dat gekke, hectische, overvolle én prachtige leven van ons.
