In het semi-autobiografische Dansen op de vulkaan focust Floor de Goede vooral op hoe er binnen een liefdesrelatie sprake kan zijn van gemis en afstand. In het eerste deel komt de prille liefde aan bod en de pijn die geliefden ondervinden als ze een aantal dagen van elkaar gescheiden zijn, de heimwee naar de ander. In het tweede deel is het samenleven een status-quo geworden en bestaat er vooral verlangen naar hoe het was. In het derde deel besluit de hoofdpersoon uiteindelijk naar zichzelf op zoek te gaan in de wilde uitgaansstad New York. We weten allemaal dat een lange liefdesrelatie veel verschillende stadia kent, maar nog nooit eerder bracht.
