Mensen herinneren zich hun jeugd. Ik niet. Mensen weten wanneer ze jarig zijn en hoe oud ze zijn. Ik wist geen van beide en zei gewoon het eerste dat in me opkwam. Mensen weten hoe ze hun veters moeten strikken. Ik kon dat niet. Mensen kunnen lezen en schrijven. Maar ik? Niet echt. Moeders vertellen hun kinderen wat ze moeten doen en hoe ze zich moeten gedragen. Mijn kinderen moesten mij leren wat ik moest doen. Su Meck is 22 jaar als een plafondventilator op haar hoofd valt. Ze wordt wakker in het ziekenhuis en herinnert zich helemaal niks. Niet wie ze is of waar ze woont. Niet dat ze getrouwd is met Jim en twee zoontjes heeft, Benjamin en Patrick. Wat uitzonderlijk is: haar geheugen komt niet meer terug. Ook haar kortetermijngeheugen is aangetast. Dikwijls vraagt ze zich af: wie zijn die mensen en wat verwachten ze van mij? Maar Su is een doorzetter. Ze leert alles opnieuw en gaat zelfs samen met haar jongste kind naar school. Dat ben ik allemaal vergeten is het inspirerende verhaal
