De titel van dit naslagwerk slaat op de volgende anekdote. Rembrandt had eens een portret onder handen van een echtpaar met kinderen. Terwijl hij bezig was, overleed plots een aap die hij in huis had. Omdat Rembrandt geen ander doek bij de hand had, besloot hij de dode aap erbij te schilderen op het familieportret. Dit was zeer tegen de zin van de opdrachtgevers, die niet samen met het lijk van een aap afgebeeld wilden worden. Rembrandt was echter zozeer gesteld op de uitbeelding van zijn voormalige huisdier dat hij het doek liever onvoltooid bij zich hield dan het naar de wens van de familie over te schilderen. De aap van Rembrandt is een ruime selectie onderhoudende anekdotes over ruim 450 kunstenaars. Door zijn chronologische opzet laat het boek zich ook lezen als een overzicht van vijfentwintig eeuwen westerse kunstgeschiedenis.
