De abdij van Orval bestond al bijna zeven eeuwen toen ze in juni 1793 getroffen werd door de blinde woede van de Franse Revolutie. Om valse redenen werd het eerbiedwaardige heiligdom, het Jerusalem van de Gaumse bossen, vernield en leeg geplunderd. Gedurende honderddrieëndertig jaar namen struiken en bomen bezit van deze uitgestrekte ruïnes, die alleen bewoond werden door de stilte. De oude muren hadden gedurende al deze jaren gezwegen, maar in 1926 besloten enkele mensen Orval opnieuw leven in te blazen. Het geroep van de metselaars en het geluid van hun houwelen weerklonken doorheen de kleine vallei. Met een onuitputtelijke energie werd een nieuwe abdij opgericht die de aanblik van Orval ingrijpend zou veranderen. Vandaag is de abdij van Orval het middelpunt van de Europese geschiedenis en spiritualiteit. De homogene, neocisterciënzer bouwstijl is van hoogstaande kwaliteit: de middeleeuwse ruïnes van de 'romaans-gothische' abdijkerk Notre-Dame maken deel uit van het
