Na 75 jaar kijkt Ton Oosterhuis terug op zijn tijd als schooljongen aan het Zaanlands Lyceum. Hij groeide op in Zaandam, schuin tegenover de Bullekerk. Het waren de argeloze jaren van de schooljongen, de puber en de adolescent. Het boek begint met het verhaal van de moord op landwachter Dirk Gerrit Hagoort (1902-1944), een gebeurtenis waar hij pas jaren nadat die had plaatsgevonden over hoorde. Hagoort was in staat een blik te werpen achter het masker van die stille, dromerige knaap met z’n kale koppie en z’n stalen brilletje. Hij ontdekte dat Ton heimelijk boeken vol avontuurlijke verhalen schreef en drong er bij zijn ouders op aan hem te laten klaarstomen voor de middelbare school. Dat was in die tijd bepaald niet vanzelfsprekend. Nu hij terugkijkt op die tijd, beseft hij dat de dood van zijn schoolmeester niet het enige incident was dat zich buiten zijn werkelijkheid had afgespeeld. Er gebeurde van alles, vooral in die oorlogsjaren, waar hij pas achteraf, soms tientallen jaren
