Tussen 1620 en zijn dood in 1626 bracht de Nederlandse beeldhouwer Adriaen de Vries een reeks meesterlijke bronzen tot stand. Ze demonstreren ten volle diens eigenzinnige, losse modelleerstijl en zijn dynamische wijze van componeren, waarmee hij zijn tijd ver vooruit was. Het absolute hoogtepunt van deze late groep is de recent ontdekte Bacchant, die de wereldpers haalde toen het Rijksmuseum hem in 2014 op een veiling voor een recordprijs wist te bemachtigen. Het slotstuk van De Vries' lange, succesvolle loopbaan vond plaats in Praag. Daar was hij in 1601, na betrekkingen in Florence, Milaan, Turijn en Augsburg, benoemd tot Kammerbildhauer van de kunstlievende keizer Rudolf II. De finale van zijn carrière speelde zich af in een woelige periode in de geschiedenis van de Boheemse hoofdstad, met oorlog, opstand, machtswisselingen en een turbulente economie. Met een aantal sleutelfiguren in dit krachtenspel stond De Vries in direct contact en deze opdrachtgevers van kunst waren ook
