Juryverantwoording bij de nominatie van de VSB Poëzieprijs:'De broekbewapperde mens' is een rijke bundel, die getuigt van een sterke persoonlijke inzet (noem het gerust: postideologisch humanisme): hoe uiteenlopend de gedichten in de verschillende afdelingen ook zijn, de vitaliteit van de taal verraadt de maker. Anker durft thematisch te zijn: het ergens over te hebben, zonder het dichterlijk geweten te verloochenen.In zijn zoeken naar de grenzen van het leven neemt Anker in deze bundel nadrukkelijk afstand van de metafysica die hij omhelsd ziet worden in de poëzie van met name Les Murray en Willem Jan Otten. Hij schuwt daarbij zeker sentimenten en versleten uitdrukkingen niet: die pakt hij juist rustig op om ze een nieuwe glans te geven. Zo slaagt hij erin van een abstract begrip als 'de toekomst' iets visueels te maken. 'De broekbewapperde mens' is poëzie die volop in de taal staat en volop in het hedendaagse leven, zonder ook maar een moment modieus te worden: zie 'Senex en
