Filmregisseur Ruud van Hemert geniet met zijn huidige vrouw al jaren van het uitzicht op zee op zijn eigenhandig verbouwde boerderij in de bergen van Zuid-Spanje. Hij bereidt daar met veel liefde culinaire hoogstandjes voor iedereen die maar langskomt. Daarnaast is hij bouwvakker, ecologisch boer, columnist, kippenfokker, wielrenner en dus ook nog scenarioschrijver en filmer. In zijn boek De Bruut geeft hij aan zijn vrouw zijn gepeperde mening over de Nederlandse filmwereld van toen en nu. Het is een openhartige en onbarmhartige visie, een eyeopener voor iedere liefhebber van film en van het bonte leven om ons heen. In vermakelijk en soms venijnig proza schetst Van Hemert het grenzeloze getob bij de Nederlandse film. Hij onthult daarbij het vaak schaamteloze gekonkel, de achterklap en de koketterie; fileert meedogenloos de ijdelheid van acteurs en actrices, en de ongebreidelde geldzucht en domheid van de gemiddelde producent. Maar het is vooral een eerlijk boek waarin de auteur niet
