Binnen het beleid van inburgering is het belang van een duidelijke nationale identiteit de laatste jaren steeds meer op de voorgrond getreden. < > < >In deze studie staan de casus inburgering en de casus nationaliteitswetgeving centraal als iconen van nationale identiteit. Uit analyse blijkt dat cultuur in beide beleidsterreinen een steeds steviger accent heeft gekregen en dat de discussie zich richt op het verzwaren van de plichten van de migrant en het beperken van zijn of haar rechten. Hierbij wordt er vaak vanuit gegaan dat meer plichten automatisch tot betere integratie zal leiden. Noodzakelijke randvoorwaarden, zoals kwalitatief en kwantitatief voldoende scholing, maar eveneens een meer welwillende rol van de ontvangende samenleving, worden daarbij nogal eens veronachtzaamd. < > < > De analyse van het politieke debat en de resulterende wetgeving brengt ook nog andere zaken voor het voetlicht. Identiteiten en loyaliteiten spelen een centrale rol en bepalende deelidentiteiten land
