Er is nog leven na DEDIKKEVANDAM. Wat sommigen verdacht veel op een encyclopedie vonden lijken, was immers een bundel van zo'n beetje alles wat Johannes van Dam de afgelopen vijfentwintig jaar schreef. Maar hij is verre van uitgeschreven. Bijvoorbeeld over de zo belangrijke smaakbalans in gerechten. Maar ook hoe hij zelf erwtensoep maakt, en 'daar kan niets tegenop'. En aansluitend hoe lekker soep van verse doperwten in de de zomer is. Een favoriet als cassoulet komt nu uitgebreid aan bod en natuurlijk de door sommigen gemiste pastinaak, die freudiaans was blijven liggen. Maar er is nog meer. De hoofdstukken in dekleinejohannes variëren van bergamot en galanga via linzenstaart, ossenstaartsoep en uiensoep in vele gedaanten tot vlierbloesem, warka en zuiggeit. Een aantal onderwerpen uit DEDIKKEVANDAM wordt plezierig aangevuld (de pocheertruc!) en een enkele verschrijving of misverstand wordt opgeruimd, als dat niet al in een van de vele herdrukken gebeurd is.
