In de bossen en de bergen van Kosovo, werd gevochten tussen Albanese guerrillastrijders en Servische eenheden. In Peé, een stad in het westen van Kosovo, hadden ze elkaar nodig. Daar woedde de oorlog niet. Tot maart 1999. Toen vielen er bommen op Joegoslavië en alles werd anders in Peé. Petra de Koning ging na de NAVO-aanvallen, die duurden van 24 maart tot 12 juni 1999, naar Peé, een verwoeste stad. Ze had maar één vraag: wat is hier gebeurd? Het verhaal van Peé gaat niet over aantallen slachtoffers. Niet over massagraven. Het gaat over mensen, met een naam. Over de slager. Over de rechter die een dagboek bijhield. Over de politieman die zichzelf 'Dood' noemde. Over de jongen met een Albanese vader en een Servische moeder die moest kiezen - hij werd soldaat in het Servische leger. De bakker bakte, de kapper knipte, de Albanese slager slachtte voor de Serviërs in zijn straat. Maar de slager leeft niet meer, de kapper kan alleen nog maar over hem vertellen. En over Dardane, de
