Midden in de Tweede Wereldoorlog – 'afschuw weerklonk over de wereld, iedere hoop leek verloren' – besloot de Argentijnse avonturier Vito Dumas tot een ongehoord gewaagde onderneming. Hij begon op 27 juni 1942 aan iets wat niemand vóór hem had gedaan, laat staan volbracht: een solozeiltocht rond de wereld – en dat langs de 'onmogelijke' route. Een reis van 22.000 mijl met de zekerheid van de roaring forties (de verraderlijke weersomstandigheden rond de veertigste breedtegraad) in het vooruitzicht. Dumas keerde ternauwernood terug van dit levensgevaarlijke avontuur. Zijn boek hierover is het verhaal van een moedig besluit en de kanttekeningen die daarbij horen. Het is het verhaal van een complexe voorbereiding en de organisatie van een uitgekiende uitrusting en voedselvoorraad. Maar het is vooral het verhaal van dat eenzame avontuur vol oneindige ontberingen: de averij die wordt opgelopen, het extreme lichamelijk malheur en de angsten bij de vele stormen die moeten worden
