Deze toneeltekst, waarvan de titel werd ontleend aan een lezing van Jan-Peter Balkenende, is een huzarenstuk van de bovenste plank. Beginnend met een door Nederlands grootste acteur uitgesproken grafrede op de begrafenis van premier Balkenende en gesitueerd in een verre of minder verre toekomst overschouwt Ilja Leonard Pfeijffer hoe Nederland vanaf het einde van de twintigste eeuw in rap tempo ten onder is gegaan. Wat al begon in onze tijd is met grote consequentie voortgezet in Balkenendes politiek. Leve de VOC-mentaliteit. De uitdaging zit hem niet alleen in het gekozen onderwerp en het perspectief van waaruit dit belicht wordt, maar ook in de vorm. Pfeijffer heeft gekozen voor het raamwerk van een klassieke tragedie in vijf bedrijven, geschreven in rijmende alexandrijnen in de toon van de grote Vondel. Je moet maar durven.
