Wa't fuortgiet wurdt immen oars. Wa't it bertehus, it eigen doarp, de eigen sted foar lange tiid ferlit, lit in part fan himsels efter en wurdt in oar persoan. Soms hat dy oar spyt fan de metamorfose, soms is dy der bliid mei en soms hat dy it te drok om earne by stil te stean. Wa't immen ferlit om allinnich of mei in oar fierder te gean, wurdt immen oars. Men giet fan it doarp nei de sted, fan de sted nei it doarp, en as men ienkear teplak is, wolle de tinzen hieltyd werom nei earder, hoe fier men ek gien is. As der dan noch foto's binne, hat men in bewiis yn hannen.
