De geesteswetenschappen nemen in hoog tempo afscheid van het postmodernisme. Filosofen, historici, sociologen en antropologen staan opnieuw voor een intellectueel draaimoment. Na de linguistic turn en de cultural turn is er nu een ethische wende. In tal van cultuurwetenschappen probeert men om oudere tradities en concepten weer zinvol in te zetten.Politiek onbehagen, culturele verwarring en intellectuele onzekerheid scheppen een behoefte aan herijking. Men vindt herkenning bij eerdere intellectuele breuken in de traditie van de menswetenschappen. De Verlichting en de Romantiek, de crises in positivisme en hermeneutiek, het neomarxisme en het structuralisme worden opnieuw tegen het licht gehouden. Dit is geen wetenschapshistorische exercitie, men gebruikt de tradities eclectisch, tegendraads en kritisch.Is deze nieuwe ronde in het debat over de verhouding van wetenschap, politiek en cultuur nu een geestdodende herhaling van zetten of een creatief proces? Vanuit deze vraag wordt de
