De alchemische bruiloft van Christiaan Rozenkruis bevat vele lagen en is vaak ten onrechte als satire opgevat. Het behoort tot de drie beroemde rozenkruismanifesten van begin 17e eeuw, en ontstond in het inspiratieveld van de ¿Tübinger Kring¿, waartoe ook Johann Valentin Andreae behoorde. Het is het gesluierde verhaal van een inwijdingsweg, die door zeven dagen wordt gesymboliseerd. Christiaan Rozenkruis ontvangt aan het begin de uitnodiging voor een koninklijke bruiloft, waarvoor hij zich nog veel te onwaardig voelt. Maar in het vertrouwen op de wijsheid van zijn schepper begeeft hij zich op weg, en doorstaat allerlei bijzondere belevenissen en beproevingen. Zijn opdracht wordt hem steeds duidelijker, namelijk alles op zich te nehmen en te doen om actief aan de alchemische bruiloft van zijn vernieuwde ziel (de bruid) met de goddelijke geest (de bruidegom) mee te werken en deze weg ook voor zijn medemensen toegankelijk te maken. De verklaringen van J. van
