'Ik draai me op mijn buik, duw het rolgordijn van de couchette omhoog en kijk naar buiten. Een spoor wegemplacement. Het zware silhouet van een goederen trein, twee sporen verderop, met daarachter een hoge lichtmast die alles wat in zijn licht baadt, dwingt zichzelf te blijven - hard afgetekend, onderscheiden; terwijl in de diepe schaduwen lijnen en vormen vervloeien en de dingen een vrijheid kennen die alleen de nacht kan bieden. Verderop, 'nog net spookachtig verlicht door het strooilicht dat het emplacement terugkaatst de nacht in, tekent zich de bovenkant van een wit gebouw af...'Verwondering en vervreemding, verbazing en melancholiek verlangen wisselen elkaar af in de verhalenbundel De genietmachine, waarmee Marco Kunst debuteert. In de verhalen waarin het strand - grenslijn tussen land en zee, tussen werkelijkheid en droom, tussen houvast en onbeheersbaar noodlot - een grote rol speelt, volgen reisbelevenissen en jeugdherinneringen elkaar op in een stijl die varieert van
