Maarten Inghels schenkt ons een ontroerend mooie debuutroman over de dood na het leven Luukas Kolibri ruimt de bezittingen van de doden op. Als je sterft, dan komt hij je spullen ophalen. Zijn beroep: handelaar in emotionele goederen. Een man gesteld op orde en netheid. Wanneer echter zijn eigen geliefde overlijdt, zinkt Luukas zelf weg in de onoverzichtelijke berg bezittingen die ze achterliet. Krampachtig probeert hij haar relicten te vergaren en steeds meer nestelt hun verleden zich in alle hoeken van zijn appartement, tot het schrijn uit zijn voegen barst. Zijn verzameling als requiem wordt het slakkenhuis waarin hij zich terugtrekt. Deze obsessie dreigt hem fataal te worden: is de steun van zijn collega Geoffrey groot genoeg om hem erbovenop te helpen? Of moet hij op zijn eentje een definitieve bestemming vinden voor zijn verlies? <blockquote>‘Luukas was uitermate trots op zijn beroep; hij ruimde geen bloed op, maar woede, verdriet, hartzeer. Het leek op bloed, maar dat
