In een vlaag van verstandsverbijstering, zo zegt hij zelf, heeft de 28-jarige Lieuwe Loozebroek een baan aangenomen als leraar geschiedenis op een middelbare school in Rotterdam. Zijn eerste les was een ramp. Klas 4F: twaalf jonge meiden die helemaal geen les willen hebben. Die niets willen weten en niets willen doen en die ook daarna elk uur vullen met intimideren, saboteren, uitdagen, schreeuwen en krijsen. Met een diepe kras op zijn ziel en een vernietigd zelfbeeld vlucht hij voor zijn kwelgeesten en gaat hij terug naar Groningen. Tien jaar later ontmoet hij bij toeval een van die Rotterdamse leerlingen en het is deze ontmoeting die een dramatische wending geeft aan de rest van zijn leven. Een leven, dat op noodlottige wijze zal eindigen, midden op de Erasmusbrug in Rotterdam.
