In De laatste medicijnmannen dompelt Benedict Allen zich onder in de dramatische mysterieuze wereld van de medicijnmannen. Vaak worden ze afgeschilderd als 'geestenbezweerders', charlatans die inspelen op de angsten en het bijgeloof van hun volk, of als 'sjamanen' en alwetende spiritueel leiders. Maar overal ter wereld vervullen medicijnmannen een spilfunctie in de gemeenschappen die ze dienen: ze zijn zowel kruidendokters, genezers en psychotherapeuten als artiesten, poëten en priesters. Benedict onderzoekt in dit boek vier uiteenlopende tradities. Hij bezoekt de vodou-priesters op Haïti, de genezers in het afgelegen regenwoud op het Indonesische eiland Siberut, sjamanistische trommelaars in Siberië en een groep pelgrims in de Mexicaanse woestijn, die oog in oog met hun goden komen te staan na het eten van een hallucinogene cactus. Door hun rituelen te observeren - en er vaak ook aan deel te nemen - komt Benedict Allen meer te weten over deze complexe, raadselachtige
