Eroverheen praten, de aandacht vasthouden, luchtig maar correct blijven. En toch, dat dit net nu gebeurt. En met hem, met deze jongen. Focussen nu, geen nonchalance. Dit is het moment waarop een goede leraar zich onderscheidt van een slechte. De 56-jarige Hubertus van Eegeren is docent in hart en nieren, maar wat hij ziet als bezielend en inspirerend, gaat volgens de buitenwereld te ver. Na een zwarte periode in zijn leven, waarin hij geen les mag geven, lijkt het tij voor hem te keren. Hij wordt aangenomen op het gymnasium waar hij zelf leerling is geweest. De rector blijkt een vriend uit zijn jeugd, van wie hij destijds zeer onder de indruk was. De voortekenen zijn gunstig, maar langzaam dringt de vraag zich op of tweede kansen eigenlijk wel bestaan.
