In een van de verhalen in deze bundel vertelt A.L. Snijders hoe een man libellen fotografeert. Hij staat een halve nacht tot zijn nek in een inktzwarte bosvijver met de camera in zijn ene hand en een felle lamp in zijn andere. Die man zou Snijders zelf kunnen zijn: een ooggetuige zonder oordeel. De libelleman vertelde me dat hij ooit als goudsmid voor een weddenschap een zeer klein doosje met een scharnierende deksel had gemaakt, een kubus van een millimeter. Ik kon mijn oren niet geloven, maar ik had het goed verstaan, hij zou het bij zijn volgende bezoek meenemen. Naar huis fietsend mompelde ik: 'Dat kan niet dat kan niet dat kan niet', maar daar staat tegenover dat ik de libelleman nooit op een leugen betrapt heb. A.L. Snijders (Amsterdam, 1937) maakt mee wat iedereen meemaakt maar niemand schrijft het op zoals hij. Hij is een geliefd ambassadeur van het korte verhaal geworden door wekelijks voor te lezen op radio 4 en door zijn veelvuldige aanwezigheid op festivals, in boekhandels
