Wat de stad vooral kenmerkt, is de prikkelende geur van kruiden die uit de soeks opstijgt. De wirwar van een mensenmassa die zich door de straten en stegen van de medina perst en als het ware gevangenzit tussen muren van leem en stro die de kleur hebben van de ondergaande zon en Marrakesh hebben verrijkt met de ronkende bijnaam El Hamra, de Rode Stad.In El Hamra ontdoet men zich graag van allerlei regels en conventies, en de stad ontvangt met open armen al diegenen die niet terugdeinzen voor een uitdaging en bereid zijn haar schoonheid met anderen te delen: architecten, decorateurs en designers, of de bevlogen enkeling die zich voor korte of langere tijd Marrakshi, inwoner van Marrakesh, mag noemen en hier een lang gekoesterde, hoogstpersoonlijke droom waarmaakt. Degenen die gevallen zijn voor de betoverende charme van Marrakesh hebben een vervallen riad of verlaten paleis bemachtigd en de moed weten op te brengen deze te onttrekken aan de tand des tijds. Ze hebben de gebouwen weer
