`Zwemles was leuker dan anders. Alleen de juf deed vervelend. `Wat deed de juf dan? vroeg ik voorzichtig. `Nou, ze zei dat ik op moest schieten. Met aankleden. `En toen? `Ik heb tegen haar gezegd dat haastige spoed zelden goed is. Ze lachte. Ze had blossen op de wangen. Ze was bijna acht jaar. Ze las al hele boeken. Haastige spoed, zelden goed _ je kon er niet vroeg genoeg achter komen, vond ik zelf. Martin Bril schreef al over zijn dochters toen ze nog niet eens geboren waren. De verhalen over zijn meisjes behoren tot de ontroerendste en mooiste die hij in zijn leven schreef. Iedereen kan met de familie Bril meeleven: de laatste weken voor de geboorte, het verschonen van een spuitluier, het eerste tandje. Het ene moment kunnen ze lopen, het volgende kunnen ze praten: kinderen. Op een dag komen ze in de eerste kritische fase: de periode van het grote waarom. Iedere ochtend op weg naar school vragen de dochters Bril het hemd van het lijf. Waarom dit, waarom dat? Al die vragen doen het
