Eindelijk een degelijk en aangenaam leesboek over de Nerviërs, Eburonen, Menapiërs en de andere Gallische stammen die Oude Belgen werden genoemd. Er wordt ruim aandacht besteed aan hun oervolk: de Kelten. De Oude Belgen vergelijkt de jongste wetenschappelijke en andere standpunten over dit schemervolk uit verre tijden op historisch, archeologisch en natuurfilosofisch vlak. Het bekritiseert Caesars Commentarii de Bello Gallico en volgt de Belgen tussen Rijn en Seine, naar Zuid-Engeland en de oostelijke kusten van Eire. Bovendien achterhaalt het boek de oorsprong van de Schotse ruit, de feesten van de 'oude religie' en wie de zeep, de dorsvlegel, de kruiwagen of de houten ton uitvond. Daarnaast wordt uiteengezet waarom de Gallische vrouw zich niet hoefde te emanciperen. De Oude Belgen vertelt in woord en beeld wat in eigen contreien bewaard bleef van dit volk van druïden, priesteressen, barden, vrouwelijke krijgers, kleine paarden, prinselijke graven, glazen armbanden, lapjesschalen
