Hoop wordt vandaag met kleine letters geschreven. De grote dromen en visioenen zijn vervlogen. De bevlogenheid die enkele decennia geleden kerk en theologie bezielde, heeft plaatsgemaakt voor berusting. De passie voor het onmogelijke heeft de mens averij aan de ziel doen oplopen. In dit essay staat de vraag centraal wat het eigene is van de bijbelse hoop. Biedt de boodschap van Gods Rijk een reëel perspectief, boven utopische verbetenheid en cynisch realisme uit? Krijgt de ethiek hier grond onder de voeten? Het Nieuwe Testament spreekt over hoop als een passie. We hoeven ons niet aan de laatste strohalm vast te klampen, maar mogen leven uit de werkelijkheid van de Geest, die ons vervult met de krachten van de wereld die komt. Hoop is daarom een reële kracht in het heden, die het leven richting en uitzicht geeft Zó is er een samenhang van eschatologie en ethiek. Dit wordt in het boek uitgewerkt in thema's als de wisselwerking tussen het komende Rijk van God en de
