'Wat is uw enige troost, in leven en in sterven?', vraagt de Heidelberger Katechismus. En terwijl de antwoorden van dat leerboek in de kerk langzaam vergeten worden, blijft die vraag klemmend in ieder mensenleven. De auteur confronteert de zwarte biseksuele Amerikaanse schrijver James Baldwin (1924-1987) met deze vraag. Eerst onderzoekt hij Baldwins wereldbeeld: hoe waardeert Baldwin kerk en godsdienst, wat meldt hij over de rassenverhouding in de Verenigde Staten en daarbuiten, en hoe ontdekt een mens wie hij waarachtig is? In het tweede deel worden de romans van Baldwin besproken. De 'Heidelbergse' leer dat een mens zijn centrum buiten zichzelf als geschenk aantreft blijkt in Baldwins romans een opvallende buitenkerkelijke parallel te vinden. Opvallend in deze studie is, dat de literatuur hier niet benut wordt om een reeds ingenomen theologische positie te illustreren, maar dat het denken van een schrijver die zich uitdrukkelijk van de kerk distantieert theologisch wordt
